Po opublikowaniu mojego pierwszego artykułu na Karawanie (Aplikacje hombrew na PSP) podniósł się raban, że jak to tak, o użytkach homebrew na PSP piszę, a o emulatorach i grach nie? Ponieważ vox populi, vox dei (tłumaczenie na polski: naśklijenn, naśpann), poniżej przedstawiam piętnaście moich ulubionych gier napisanych przez fanów dla fanów. Na początek jednak jedno zastrzeżenie – każda nich chodziła w pewnym momencie na moim PSP, jednakże z kolejnymi update’ami firmware’u niektóre z nich przestały się uruchamiać. Nie gwarantuję zatem, że wszystkie opisane tytuły są nadal dostępne i że da się je odpalić na Waszym najnowszym custom firmware. Co powiedziawszy, zapraszam do lektury…
Gwarantuję, że nie znajdziecie bardziej pluszowego zestawu Nintendo Entertainment System od tego, który wykonał jeden z użytkowników serwisu Craftster – blueblythe.
Zestaw wykonany jest z barwionego filcu, a całość zdobi mnóstwo kolorowych haftów. Wykonanie całego zestawu, zajęło autorowi zaledwie dwa tygodnie pracy. W jego skład wchodzą: mały telewizor, konsola NES, jeden pad, jeden Zapper, dwa cartridge oraz… dwa ekrany gier.
Na pluszowym zestawie zagrać możemy w Super Mario Bros. 3 oraz poćwiczyć celność w Duck Hunt. Ciekawe, ile draństwo pożera prądu…?
Flash mob to bardzo interesujące zjawisko społeczne, po angielsku znaczy „błyskawiczny tłum”. Inicjatywa ta to nic innego, jak zebranie wielkiej ilości ludzi w jednym miejscu w krótkim czasie (chociaż ostatnio często jest to zorganizowana, masowa akcja). Cale to działanie ma na celu wywołanie krótkiego zdarzenia, odegrania sceny ergo zrobienia czegoś, co normalnie by się nie dało. Flash mob to spory szok dla zwykłych, przypadkowych widzów. Organizowany jest zazwyczaj za pomocą internetu lub sms’ów.
W internecie można znaleźć informację co do roku wykonania pierwszych flash mobów. Organizacja określająca się jako Mob Project pierwsza zapoczątkowała inicjatywę w 2003 roku, w Nowym Jorku. Wtedy właśnie uczestnicy dopytywali się w sklepie sieci Macy’s o „dywanik miłości dla komuny”. Później zorganizowali dlash mob w sklepie z zabawkami, polegał on na oddawaniu czci wielkiej figurce dinozaura. Potem lawina się rozpoczęła, klaskanie w ekskluzywnym hotelu, oglądanie fikcyjnego przedstawienia…
Na karawanie mieliśmy już szansę oglądać amigurumi Octoroks z Zeldy. Postanowiłem więc dodać nową kategorię, podobnie jak papercraft, co jakiś czas będę postował na temat tej ciekawej sztuki szydełkowania. Stworzenie Big Daddy’iego zapewne nie było rzeczą prostą, tym bardziej, że jego forma nie należy do najłatwiejszych. Jednak jak widać, autor dał radę :)
Battle Kid: Fortress of Peril – taki właśnie tytuł nosi produkowana przez studio Sivak Games gra, która niebawem zostanie wydana na platformę… NES. Data premiery? Nie jest dokładnie określona, ale przez dłuższy czas mówiło się o lutym 2010, więc możemy spodziewać się jej w każdej chwili.
W grze będziemy mogli wybrać jeden z pięciu poziomów trudności. W każdym z nich, nasza postać i tak ginie po bezpośrednim kontakcie z przeciwnikiem. A więc – szykuje się rozgrywka dla bardziej wymagających graczy.
Do pokonania czeka nas ośmiu bossów – z jednym z nich możemy sprawdzić się w grając w wersję demo.
Z wielką przyjemnością prezentuję siedem cieplutkich kawałków Rishro. „Enso” aż kipi od japońskich dźwięków ze szczyptą 8bitów. Album naprawdę dobry, więc tym bardziej zachęcam do zapoznania się z nim. Dla zainteresowanych – W Japonii uważa się, że charakter artysty można łatwo rozpoznać po tym w jaki sposób kaligrafuje on Enso. Tylko osoba na wysokim poziomie rozwoju duchowego może je wykreślić właściwie.
W rozwinięciu pokaz okładek (znajdują się również w paczce) których jestem autorem.
Dziś nie kręci się już takich filmów, jak 20-30 lat temu. Gdzieś zapodział się tamtejszy humor, sposób prowadzenia dialogów oraz – co najważniejsze – wspaniały, oldschoolwy klimat tamtych produkcji.
Na szczęście nic nie stoi na przeszkodzie, aby przeszukać zakurzone taśmy VHS i po raz n-ty utonąć w świecie kiczowatego i schematycznego Hollywoodu lat 80!
Poniżej przedstawiam dziesięć najsłynniejszych duetów, z filmów naszego dzieciństwa. Mogą to być zarówno partnerzy, jak i śmiertelni wrogowie – nie ma znaczenia. Po prostu w każdym przypadku są to dwie postaci, których nie wyobrażamy sobie na celuloidowej taśmie osobno.
Od razu zaznaczam, że lista jest czysto subiektywna, a komentarze z pretensjami typu „A gdzie jest ten i ta, oraz to i tamto?!” nie będą traktowane jako krytyka. Jeżeli macie jeszcze jakieś typy, pary filmowe, które zmieniły Wasze dzieciństwo, śmiało piszcie w komentarzach. Kto wie, może niedługo powstanie „sequel” owego artykułu…? ; )
Co tu dużo gadać, wszystko w jednym. Nigdy nie myślałem, że uda mi się chodzić z całą moją kolekcją (plus wielu elementów, których nie posiadam) po mieście. Podobnie jak ja, możecie ją dorwać na stronie threadless.com w cenie 15$.
Choć pani Croft pojawia się jako trzecia Sztukamięs, nic złego to nie znaczy. Wręcz przeciwnie, Lara Croft musiała pokazać się w kolejnym odcinku, gdyż jej obecność w pierwszym z miejsca zdeklasowałaby większość uczestniczek przeglądu. A tak, ma dobre, mocne wejście.
Jak już co poniektórzy pewnie zauważyli, karawana powoli przekształca się w bardziej społecznościowy blog. Dodany został oddzielny twitter oraz blip wyłącznie pod bloga. Szukamy osoby, która zaopiekuje się informowaniem co nowego na stronie właśnie na wcześniej wymienionych serwisach społecznościowych. W sidebarze po prawej stronie zauważyć możecie wtyczkę z Facebooka.
Jeśli posiadacie konto w tych trzech miejscach – dodajcie karawanę :)
Daft Punk to francuski duet muzyczny, pochodzący z Paryża, tworzący muzykę na pograniczu gatunku house. Tworzą go: Guy-Manuel de Homem-Christo i Thomas Bangalter. Charakterystyczną cechą muzyków jest ukrywanie swoich twarzy pod hełmami, co nadaje członkom zespołu oryginalny wygląd.
Twórcy takich świętych płyt jak „Discovery” oraz muzycznego anime „Interstella 5555: The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem” udostępnili swoje sample fanom, by również i oni mogli poczuć się jak światowej klasy DJ’e. Na stronie Do The Daft macie możliwość pobawienia się dźwiękami z takich hitów jak „Technologic” czy „Harder Better Faster Stronger”.
Cały pomysł polega na wciskaniu klawiszy, każda litera odpowiada danemu samplowi. Mamy zarówno słowa jak i podkład muzyczny. Istnieje również możliwość nagrania swojego dema. Awesome, po prostu.
Dziś pseudo dzień zakochanych. Z tej śmiesznej okazji chłopaki z 2P Start (jak i w zeszłym roku…) stworzyli coś specjalnego na ten dzień. Mowa tutaj o kartach.
W tym roku pojawiły się na nich motywy z takich gier na konsolę NES jak: Metroid, Punch-Out czy Dr. Mario.
W serii felietonów „Najwięksi dranie ośmiu bitów” będę przedstawiać Wam słynny czarne charaktery z gier na platformę Nintendo, czyli tych, którzy napsuli nam tyle krwi w dzieciństwie.
Na pierwszy ogień idzie główny przeciwnik serii Megaman – złowieszczy Dr Albert W. Wily.
Wily to nie lada szuja. Nie dość, że podły i przebiegły, to w dodatku bardzo upierdliwy. Co nie dorwiemy go w dowolnej części Megaman, w każdej następnej ponownie zatruwa nam życie.
Nie wydaje mi się aby klikanie akurat w „takim miejscu” jest wygodne. Bez wątpienia jest to jeden z najbardziej absurdalnie „geekowych” tworów jakie widziałem. Bez sensu aż do bólu.
W rozwinięciu więcej fotek przedstawiających pracę Erik’a De Nijs’a.
Ostatnio mieliśmy szansę „podziwiać” grę planszową Monopoly z uniwersum Mario Bros. Teraz przyszedł czas na coś bardziej krwawego. Monopoly z nutką survival horror? Czemu nie. Plansza do gry została wykonana dość starannie, sporo motywów z projektu Umbrella + pozostawienie ducha Monopoly.
Najnowsze komentarze