Firma Sega już na początku 1998 roku ogłosiła, że niebawem rynek nawiedzi ich nowa konsola. Na początku znana pod roboczym szyldem Katana platforma miała rzekomo wprowadzić nowy wymiar jakości gier. Jak się okazało, słowa te nie były wypowiedziane na wyrost. Pierwsi o ich słuszności dowiedzieli się nasi skośnoocy bracia z Kraju Kwitnącej Wiśni, kiedy 27 listopada 1998 roku na półkach sklepowych w Japonii pojawił się Dreamcast. W kolejce po nowy system blisko rok musieli czekać Amerykanie, oraz mieszkańcy Starego Kontynentu.
Filmik w zabawny sposób przedstawia zmagania w walce pomiędzy legendarnymi już bohaterami minionych lat. Każdy z nich posiada w swoim arsenale atak specjalny naładowany humorem.
Sentyment do pikseli, paskudnych tekstur czy kanciastych obiektów odczuwa wielu z nas. Każdy, kto dorastał na przełomie lat 80/90 ubiegłego wieku, wzdycha do zjawisk 8-16-32 bitowych. I nie ma w tym nic dziwnego, bo jak dzieciństwo szczęśliwe, to aż miło powspominać. Wiadomym jest, że wydawcy/producenci gier nieraz stają na głowie, żeby wyciągnąć jak najwięcej mamony z naszych portfeli. Jednym ze sposobów jest właśnie wykorzystanie sentymentu i graniu na uczuciach klientów, którzy mając w pamięci ulubione klasyki chętnie wracają do starych, dobrych czasów. O tym, na czym polega przemycanie retro klimatów do świata gier video XXI wieku – tuż po przerwie.
Ciężko poniższy tekst traktować jako recenzję gry. Zdecydowanie bardziej wypada nazwać to własnymi, lekko subiektywnymi odczuciami po 10-ciu latach grania w tą niesamowitą produkcję.
Ze ścigałkami jestem raczej na bakier. Nigdy nie kręciły mnie produkcje, w których linię mety przejechać trzeba jako pierwszy. Są ledwie dwie produkcje z tej kategorii, które przykuły mnie do telewizora lub monitora na dłużej. Jednak gdy już to uczyniły, to z wielką klasą i siłą. Micro Machines ze stajni Codemasters, wersja na platformę NES, rzecz jasna, oraz Re-Volt – gra wydana już na PC i druga pełna wersja gry pecetowej w moim życiu.
Fatcat, w Polsce znany bardziej jako Spaślak, narobił naszej dzielnej Brygadzie RR sporo kłopotów. Początkowo czynił je jedynie na ekranie telewizorów, później pozazdrościł jednak czarnym charakterom z konsoli NES i sam postanowił się tam przenieść. Tak więc, w 1990 roku, stał się on znany także w świecie 8-bitowym, stając się automatycznie draniem 8-bitów.
Na pewno dla wielu z Was świat elektronicznej rozrywki zaczyna się około roku 1995, gdy powstały pierwsze gry 3D. W rzeczywistości ta branża ma o wiele więcej lat. Postaram się przybliżyć Wam choć trochę jej historię. Mam nadzieję, że Was zaciekawi i wrócicie kiedyś do tytułów sprzed lat.
Warto dodać, że autorka krawata – Maya, pomalowała go ręcznie, stąd tym większy podziw dla efektu końcowego. Szczególnie polecam przejrzeć jej blog gdzie znajdziecie więcej tego typu smaczków (m.in. buty czy gitara z motywem MI). Prezentowany krawat możecie zgarnąć na ebay, licytacja zaczyna się od 99 euro.
Wraz z krzaczorem wzięliśmy się za przetłumaczenie kręcącego się po necie obrazka zatytułowanego ”13 rzeczy, które warto wiedzieć o Super Mario”. Enjoy!
Natrafiłem na ten filmik przypadkiem i postanowiłem podzielić się nim tutaj, jako że wielu z czytelników Karawany, jak również jej autorów, wliczając w to niżej podpisanego, ma słabość do klimatów retro. W dziesięć minut animacji zmieściło się ponad dwieście ciekawych pozycji indie i choć włączając ją obawiałem się przesytu, to nawet nie zauważyłem jak czas przeleciał. Na pewno odpowiadają za to doskonały chiptune’owy podkład (nazwa melodii i link są podane na końcu filmiku oraz w opisie), dużo kolorowych pikseli i dodatkowa radość płynąca z rozpoznawania tytułów, w które już kiedyś grałem.
Zdecydowana większość pokazanych gier jest darmowa – nie zaryzykuję wielkiego kwantyfikatora „wszystkie”, bo nie próbowałem każdej jednej i być może za którąś trzeba zapłacić. Tym niemniej wszystkie tytuły które rozpoznałem bez patrzenia w podpisy (około kilkudziesięciu) są dostępne za friko, dlatego jeśli tylko któraś gra Was zainteresuje, klikajcie, ściągajcie i bawcie się dobrze.
Zastanawialiście się kiedykolwiek, jak poradziłby sobie Megaman w świecie Super Mario? Jak Link radziłby sobie z hordą dzikich goombasów? Z jaką gracją Bill z Contry zestrzeliwałby bonusy i power-upy? Dzięki serwisowi Newgrounds dostaniecie odpowiedzi na wszystkie powyższe pytania i wiele więcej!
Super Mario Bros. Crossover to świetna krzyżówka z najbardziej znanymi postaciami z konsoli NES. Do powyższej trójki dochodzą Simon Belmont, Samus Aran oraz oczywiście sam Mario (tym razem bez brata). A cały świat znany z Super Mario Bros. pozostaje bez zmian.
Producenci postarali się w każdym calu. Doskonale przeniesiono tu muzykę z gier z występującymi bohaterami, a także zadbano o ich moce i zdolności.
Spróbujcie zagrać i uratujcie Princess Peach, wykorzystując siłę siedmiu gigantów znanych z NES. Powodzenia!
Czy wiesz kto, gdzie i kiedy stworzył Tetrisa? Dokładnie 6 czerwca, 26 lat temu, Aleksiej Pażytnow, rosyjski programista, napisał prawdopodobnie najsłynniejszą grę na świecie.
Produkcji nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Pierwotnie gra powstała w Moskiewskiej Akademii Nauk ZSRR dla komputera Elektronika 60, lecz wkrótce jej popularność spowodowała premiery również na innych urządzeniach.
Tetris powstał przez zainspirowanie grą Pentomino, czyli specyficzną odmianą układanki polinomino, złożoną z 5 przylegających do siebie kwadratów. Aleksiej zredukował jednak liczbę klocków i zdynamizował rozgrywkę dodając grawitację.
Donkey Kong pojawił się na automatach już w 1981 roku i od razu, z mety, stał się draniem rozpoznawalnym wśród graczy na całym świecie.
Albo nie – tym razem zacznę może inaczej. Jakie wyobrażenie o zwierzętach musieli mieć ludzie na początku lat 80., że tak często umieszczali ich w grach jako kidnaperów czy porywaczy dziewczyn należących do głównych bohaterów? Najbardziej poszkodowanym wydaje się być Mario. Istnieją podejrzenia, że został on przez Japończyków wymyślony tylko po to, aby zwierzęta zabierały mu ukochane. O jego tragediach i próbach ratowania Księżniczki z rąk Bowsera, pisałem już w poprzednim odcinku cyklu. Teraz opiszę krótko pierwsze starcia Mario z Wielkim Owłosionym Draniem.
No dobra, nie będę kłamał – nie robiłem jej rzecz jasna ja. Z tego miejsca pragnę za to podziękować mojej retro-babci za wyhaftowany wzorek, w sam raz na 30-lecie żółtej pizzy bez jednego kawałka. Do zrobienia owego wzorku potrzeba jedynie muliny, igły, koszulki, wzoru i… umiejętności, których nigdy w tej kategorii nie posiadałem.
Już dawno przestałem zliczać urządzenia codziennego użytku w formie Pac-Mana (kilka pozycji nawet trafiło na karawanę). Ostatnio jednak informacja na technabob.com o otwieraczu butelek w kształcie żółtego stworka mnie miło zaskoczyła. Jak na razie jest to tylko projekt Psycho Studio, lecz kto wie, może pojawi się w sprzedaży.
Najnowsze komentarze