Próbując wytłumaczyć znajomemu cudo techniki jakim niegdyś był Commodore 64, natrafiłem na ten oto filmik. Jest to mała prezentacja kartridża Black Box w wersji 8.0, dzięki któremu nasz Komandor mówi w języku polskim. I śpiewa.

Swego czasu na Karawanie ukazał się tekst  o szalonym japońskim programie – Gaki no Tsukai!, gdzie uczestnicy obrywali dosyć mocno ku uciesze widzów. Tym razem prezentuje słynny amerykański program, który święci triumfy w internecie już od kilku lat. Panie i panowie, Drew Carey oraz „Whose a line?”

Tym razem podrzucam Wam orientalną sztukęmięs w sosie curry, która powinna spodobać się każdemu. Panowie, oto Farah z serii „Prince of Persia„.

Po kilku dniach nieobecności powracamy z naszą wysublimowaną, szowinistyczną serią. Postanowiłem powrócić z grubszym kalibrem, tak więc przedstawiam Wam kobietę, która zdeptała by Edwarda w mgnieniu oka.

Szczerze powiedziawszy nie interesowałem się tą grą. Ot, kolejna produkcja na licencji Człowieka-Nietoperza, po prostu bardziej ambitna. Gdy tylko kumpel pożyczył mi Azyl Arkham przekonałem się w jak wielkim błędzie żyłem do tej pory. Bo oto przed nami gra, która prawdopodobnie jest najlepszym tytułem na podstawie komiksu od lat! Zakładajcie peleryny i maskę, czas sprać kilku bandytów.

Uniwersum Gwiezdnych Wojen jest naprawdę bogate i świetnie działa na wyobraźnię ludzi, szczególnie artystów. Postaram się wam przybliżyć niektóre wizje artystyczne.

Zapraszam do rozwinięcia.

Nieważne co bym tutaj napisał, i tak nie odda wszystkich uczuć, jakie wystąpują podczas oglądania tej galerii. Przed wami najgłupsze okładki Batmana z zeszłego wieku, sztuk 30. Piszcie swoje ulubione.

Flash mob to bardzo interesujące zjawisko społeczne, po angielsku znaczy „błyskawiczny tłum”. Inicjatywa ta to nic innego, jak zebranie wielkiej ilości ludzi w jednym miejscu w krótkim czasie (chociaż ostatnio często jest to zorganizowana, masowa akcja). Cale to działanie ma na celu wywołanie krótkiego zdarzenia, odegrania sceny ergo zrobienia czegoś, co normalnie by się nie dało. Flash mob to spory szok dla zwykłych, przypadkowych widzów. Organizowany jest zazwyczaj za pomocą internetu lub sms’ów.

W internecie można znaleźć informację co do roku wykonania pierwszych flash mobów. Organizacja określająca się jako Mob Project pierwsza zapoczątkowała inicjatywę w 2003 roku, w Nowym Jorku. Wtedy właśnie uczestnicy dopytywali się w sklepie sieci Macy’s o „dywanik miłości dla komuny”. Później zorganizowali dlash mob w sklepie z zabawkami, polegał on na oddawaniu czci wielkiej figurce dinozaura. Potem lawina się rozpoczęła, klaskanie w ekskluzywnym hotelu, oglądanie fikcyjnego przedstawienia…

Choć pani Croft pojawia się jako trzecia Sztukamięs, nic złego to nie znaczy. Wręcz przeciwnie, Lara Croft musiała pokazać się w kolejnym odcinku, gdyż jej obecność w pierwszym z miejsca zdeklasowałaby większość uczestniczek przeglądu. A tak, ma dobre, mocne wejście.

Daft Punk to francuski duet muzyczny, pochodzący z Paryża, tworzący muzykę na pograniczu gatunku house. Tworzą go: Guy-Manuel de Homem-Christo i Thomas Bangalter. Charakterystyczną cechą muzyków jest ukrywanie swoich twarzy pod hełmami, co nadaje członkom zespołu oryginalny wygląd.

Twórcy takich świętych płyt jak „Discovery” oraz muzycznego anime „Interstella 5555: The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem” udostępnili swoje sample fanom, by również i oni mogli poczuć się jak światowej klasy DJ’e. Na stronie Do The Daft macie możliwość pobawienia się dźwiękami z takich hitów jak „Technologic” czy „Harder Better Faster Stronger”.

Cały pomysł polega na wciskaniu klawiszy, każda litera odpowiada danemu samplowi. Mamy zarówno słowa jak i podkład muzyczny. Istnieje również możliwość nagrania swojego dema. Awesome, po prostu.

Tak jak jestem fanem steampunku, tak nie potrafię ogarnąć doskonałości tej galerii. Gdyby Francuzi robili animację z modelami w klimatach steampunk, tak by wyglądały postacie! Świetne, szczegółowe i co najważniejsze, klimatyczne wykonanie.

Wielkie dzięki dla Wojciecha Szewczyka a.k.a Spuda za wykopanie linku do galerii.

Trochę fotek w rozwinięciu, obszerną galerię jednak możecie ogarnąć na tej stronie.

Przychodzi zawsze taki czas, gdy trzeba przeczytać dobry komiks. Komiks po którym się powie „Cholera, to było dobre”. Do takich komiksów należy krótka seria Blacksad. Utrzymany w stylu kryminału noir zdobył szybko swoje grono zwolenników do którego należę i ja.

Wypuszczony przez Siedmioróg, (tomy 1 i 2, 2001 i 2003 rok) oraz Egmont (tom 3, rok 2007) twór Juan Diaz Canales (scenariusz) i Juanjo Guarnido (rysunek) – „Blacksad” opowiada historię Johna Blacksada, prywatnego detektywa. Żyjący w Nowym Jorku lat 50. XX wieku Blacksad jest typowym przedstawicielem gatunku noir, stylizowany jest na postać Philipa Marlowa, głównego bohatera książek Raymonda Chandlera. Świadczy o tym jego specyficzny sposób na życie, bajzel w mieszkaniu i ubiór.

Alyx nie jest typową hot laską. Ba, niektórzy się zastanawiają, czemu wszyscy fani Half-Life’a tak ją uwielbiają. W sumie ja też nie wiem, jest ładna, urocza, zgrabna, miła, troskliwa, świetnie strzela… Aaa, teraz już wiem ^^

Człowiek czasami zastanawia się gdzie jest granica pomiędzy fanem a geekiem. Użytkownik portalu Flickr.com o nicku kimya przekroczył tą granicę daaawno temu. Posiada praktycznie wszystko co ma na sobie logo Zeldy lub charakterystyczną twarz Linka. Począwszy od takich standardów jak gry, plakaty i figurki, po latawce, rekwizyty i wielkoformatowe statuetki. Dla mnie kosi zestaw miksturek. Link do jego galerii.

Więcej fotek w rozwinięciu.

Wszyscy mają swoje cykle, mam i ja. Jako, że niewyżyta ze mnie męska, szowinistyczna świnia, postanowiłem raz w tygodniu, zapewne w poniedziałki przedstawiać Wam jedną, bardzo ładna kobietę, którą udało mi się przyuważyć w grze/anime/mandze/filmie. Oczywiście i tak słowa nie zastąpią obrazu. Here we go.