Wyjazdy wakacyjne sprzyjają przywoływaniu wspomnień. Gambit niedawno powrócił z Grecji, w której zajadał się do syta od dawna niedostępnymi
w Polsce Rufflesami i wafelkami Kukuruku, ja zaś od dobrych dwóch tygodni opijam się kolejnymi butelkami Frugo, przyglądając się zachodom słońca na bałtyckiej plaży.
Wypad nad morze pozwolił mi też na swoisty powrót do przeszłości dzięki tytułowym automatom z grami arcade.

W latach 90 maszyny z grami takimi jak Tekken czy Mortal Kombat gościły w niemal każdym mieście, przyciągając setki graczy, którzy o sprzęcie takim jak Saturn czy Playstation mogli co najwyżej pomarzyć. Nie ma co ukrywać, sam za kolejną partie w Die Hard Arcade byłem gotów oddać swoje ostatnie drobne, które babcia dawała mi na lody. A jak wiadomo, automaty pochłaniały monety w kolosalnych ilościach, głównie ze względu na często pojawiający się napis „Game Over”.
Na przestrzeni lat konsole stały cię w naszym kraju coraz bardziej popularne, co odbiło się negatywnie na zainteresowaniu salonami arcade, które z czasem zaczęły być uszczuplane, żeby w końcu zniknąć w całości. W większych miastach do dzisiaj możemy natrafić na stojący samotnie automat w centrum handlowym, jednak prawdziwą mekką dla maniaków stały się dwa skrajne punkty naszego kraju – miejscowości w pobliżu gór pokroju Zakopanego oraz te znajdujące się nad Morzem Bałtyckim.
Dlaczego akurat tam salony gier przeżyły swoistą czystkę? Możemy się tego tylko domyślać, ale obstawiam, że przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że gracze, wybierając się na ferie/wakacje nie taszczą ze sobą swoich konsol i najwięcej czasu spędzają pośród lokalnych barów i restauracji. A tam czekają już na nich najlepsze klasyki od Segi czy Namco, kusząc dawką oldschoolu oraz szybkiej, niezobowiązującej roz(g)rywki.

No właśnie, praktycznie wszystkie gry, jakie napotkamy podczas swoich letnich wojaży to tytuły pamiętające świetność takich konsol jak PSX, Saturn czy Dreamcast, od biedy PS2 – najnowsza pozycja, na jaką miałem przyjemność natrafić to Tekken 4 z początku XXI wieku.

Ma to swoje zalety i wady – z jednej strony młodszych stażem graczy może odrzucić mocno nieświeża oprawa A/V oraz wyśrubowany, hardkorowy wręcz poziom trudności, z drugiej zaś bardziej zaprawieni w bojach odnajdą tutaj pozycje, które kiedyś wywoływały opad szczęki i emocje nieporównywalne z niczym innym. Bo gry arcade to wyzwanie dla prawdziwych twardzieli – tutaj nikt nie wybaczy Ci najmniejszego błędu ani chwili wahania, za każde potknięcie będziesz zmuszony słono zapłacić – i to dosłownie, bo najczęściej 2 zł za kolejne podejście ;)
Jeśli nie zraża cię ten fakt, oznacza to, że przy odrobinie umiejętności i szczęścia masz sporą szansę, aby pod koniec twojej podroży znaleźć się pośród grona wybrańców, najlepszych z najlepszych, których inicjały (obowiązkowo 3 literowe!) zostaną uwiecznione na liście wyników, kusząc kolejnych śmiałków do rzucenia ci rękawicy i pobicia twojego rekordu.

Osoby mające styczność z maszynami arcade niemal zawsze są zgodne co do tego, że podczas gry na nich odczuwa się niesamowity feeling, nieporównywalny do rozgrywki na czymkolwiek innym. Dodatkowo zabawę urozmaicają klimatyczne projekty samych stanowisk do grania, ubarwione obrazkami z danej produkcji czy wręcz całkowitą stylizacją na, przykładowo, bolid Formuły 1, co daje powalający efekt końcowy.
Osobiście moim faworytem w tej kwestii jest prezentowany na zdjęciach Star Wars: Racer Arcade, który został w całości zbudowany na wzór wyścigowego Podracera, znanego z Mrocznego Widma. Zamiast standardowego kontrolera w maszynie zamontowano stery wyjęte rodem z filmu George’a Lucasa, co, przyznam szczerze, początkowo sprawiło mi niemały kłopot w grze, lecz już po chwili w pełni rozkoszowałem się niesamowitą prędkością ścigacza Anakina Skywalkera, doceniając realistycznie odwzorowane sterowanie (jakby to nie brzmiało w przypadku pisania o futurystycznej machinie ;) które zapewniło nam masę frajdy. SW: Racer Arcade to prawdziwa gratka dla fana Gwiezdnych Wojen, przy okazji przyciągająca osoby nieobeznane z tematem.

Kończąc swój wywód, proponowałbym, abyś podczas wyjazdu nad morze czy tez w góry, rozejrzał się po okolicy w poszukiwaniu niepozornej budy, w środku której czeka na Ciebie kilka maszyn, które kilkanaście lat temu stanowiły prawdziwy obiekt kultu ówczesnej młodzieży – i nawet dzisiaj emanują prawdziwą magią, płynącą z każdej minuty gry, każdej wygranej i porażki, a nawet każdej kolejnej wrzuconej monety. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że są one jak wino – im starsze, tym lepsze.
Jeśli masz taką możliwość, koniecznie zmontuj sobie do rywalizacji kilkoro znajomych (im bardziej siedzących w tematyce gier, tym lepiej, chociaż także totalni nowicjusze będą mieli sporo frajdy). Wspólna gra daje o wiele więcej satysfakcji, a każdy powinien znaleźć na automatach coś dla siebie – od wyścigów, strzelanin, poprzez bijatyki, pinballe, na grach tanecznych kończąc ;)

A jako bonus dodam historię nieco mniej oficjalną, która zdarzyła się podczas moich testów. Na automat ze Star Wars natknęliśmy się z kumplem zupełnym przypadkiem na plaży w Sztutowie. Jakież było nasze rozczarowanie, gdy okazało się, że sprzęt jest wyłączony. Niezrażeni tym faktem po chwili odnaleźliśmy wtyczkę od automatu i uruchomiliśmy grę, korzystając z okazji, że salon był zupełnie pusty. Po kilku wydanych złotówkach wyjaśniło się, czemu sprzęt stał odłączony – otóż działał on…całkowicie za darmo, z nieograniczoną liczbą kontynuacji, co pozwoliło nam (oraz pewnemu sympatycznemu dziecku z jego babcią, których z miejsca pozdrawiam) na kilkukrotne spróbowanie swoich sił za friko. Przynajmniej dopóki ktoś nie doniósł właścicielowi, że dwójka delikwentów rozkoszuje się jego „niesprawnym” sprzętem, co zmusiło nas do salwowania się ucieczką z miejsca zbrodni. Na szczęście zdjęcia zrobiliśmy przed i w trakcie gry ;)